روز جمعه صداپیشه ی هنرمند ، پیشکسوت دوبله ایران ناصر طهماسب درگذشت و خانواده وی روز شنبه در سکوت خبری مراسم تدفین را برگزار و سپس خبر درگذشت ایشان را منتشر نمودند که پس از آن ،جماعت پرمدعای دیکتاتور، هجمه سنگینی را علیه ایشان به جرم دوبله مستندی درباره منافقین و جریان‌های ضدایران و انقلاب راه اندازی کردند.
در دو یادداشت پیشین در باب مسائل فرهنگی با نام «دیکتاتوری در جمهوری اسلامی از احمد زیدآبادی تا مرضیه برومند» و «فضای هنر ایرانی ،قربانی دیکتاتوری فرهنگی و بی تدبیری مدیران فرهنگی»با بررسی واکنش های افسارگسیخته بی هنران به ظاهر هنرمند به احمد زیدآبادی ،مرضیه برومند و بویژه مرحومه پروانه معصومی به یله و رها بودن فضای فرهنگی،بی ضابطه بودن رشد و نمو به اصطلاح سلبریتی ها و عدم نظارت قاعده مند بر فضای مجازی اعتراض نموده و مدیریت یکپارچه دیکتاتورها در فضای فرهنگی کشور را از نشانه های جدید و شوم تشکیل اقلیتی محدود ولیکن پرمدعا دانستیم که بروز و ظهور آن نتیجه تساهل دیروز و نشانه های بحران امروز و فردا است.
ای کاش مسیولین فرهنگی کشور می فهمیدند که طبیعی است پس از هجمه علیه خانم مرضیه برومند که منجر به استعفای ایشان از مدیرعاملی خانه سینما شد و تحریم مراسم تشییع و بزرگداشت خانم معصومی، خانواده طهماسب مجبور شده اند به جهت حفظ حرمت ایشان ، حتی نزدیکترین دوستان و همکاران ایشان مطلع ننمایند و این نشانه ای از بی توجهی آنان و موفقیت مانور قدرت رسانه ای سلبریتی های دیکتاتور است به گونه ای که هنرمندان خاکستری را نیز تحت الشعاع قرار داده است.
و اما نصیحتی از زبان سعدی علیه الرحمه خطاب به مدیران فرهنگی:
زمان توبه و عذرست و وقت بیداری که پنج روز دگر می‌رود به استعجال
