سال گذشته و در چنین روزهایی بود که اعتراض ها به مرحله اغتشاش رسید به گونه ای که یکی از فعالین اصلاح طلب به نام احمد زیدآبادی به رویکرد جاری اغتشاشگران اعتراض کرد و پس از آن، سِیلی از دشنام و ناسزا و فحش بود که نثار وی شد و در نهایت مجبور شد بدلیل هجمه غیر اخلاقی و انسانی افرادی که سال‌های سال درباره حقانیت آنها قلم زده بود کامنت‌های کانال تلگرامی خود را ببندد و اعلام کند دیگر در این مباحث صحبت نخواهد کرد.
اما حدود ۲۰ روز پیش در مراسم تشییع پیکر داریوش مهرجویی، خانم مرضیه برومند مدیرعامل خانه هنرمندان با اشاره به محدودیت‌های هنرمندان و علاقه قاطبه هنرمندان به ایران و با اشاره با جنایات صهیونیست ها در غزه در سخنرانی خود اعلام کرد: ما همه ماندیم در این سرزمین چون مردم و خاک و این سرزمین را دوست داریم، با ما خوب باشید ما در کنار شما با اسرائیل و رژیم صهیونیستی نیز می‌جنگیم! که بلافاصله تعدادی اندک او را هو کرده و پس از آن چنان فشار روحی و روانی به وی وارد کردند که در نهایت روز گذشته از مسئولیت مدیرعاملی خانه هنرمندان استعفا داد.
آری این رویکرد کسانی است که مدعی عدم وجود آزادی بیان در کشور هستند و از انواع آزادی من جمله آزادی در حجاب و پوشش دفاع می کنند ولی حتی به دوستان خود که جملاتی هر چند کم رنگ در تقبیح شان نوشته اند یا سخنانی کم رمق در تضاد با اندیشه‌های آنها بیان نموده اند را منکوب می‌نمایند. و این همان دیکتاتوری اقلیت در فضای مجازی و رسانه‌ای کشور در موضوعات فرهنگی،سیاسی و حتی اقتصادی است.
یله و رها بودن فضای فرهنگی،بی ضابطه بودن رشد و نمو به اصطلاح سلبریتی ها و عدم نظارت قاعده مند بر فضای مجازی ، ابزاری بُرنده در اختیار اقلیتی محدود ولیکن پرمدعا قرار داده است که نه تنها امنیت روحی و روانی جامعه را به خطر انداخته است بلکه تصویری غیر واقعی از جامعه اصیل ایرانی- اسلامی مان ترسیم می‌کند و متاسفانه شاخصه های فرهنگ منحط غرب و سبک زندگی غربی من جمله لذت جویی، تجمل گرایی، شهوت طلبی،تن پروری،بی حیایی و بی عفتی و …. را در جامعه تبلیغ می نماید.
